Czy przywiązanie do pluszowych zabawek jest oznaką niepewności?

Plotka:

Wiele dzieci lubizabawki pluszowe. Trzymają je, gdy śpią, jedzą lub wychodzą się bawić. Wielu rodziców jest tym zdezorientowanych. Podejrzewają, że wynika to z tego, że ich dzieci nie są towarzyskie i nie potrafią dogadać się z innymi dziećmi. Martwią się, że jest to oznaką braku poczucia bezpieczeństwa u ich dzieci. Myślą nawet, że jeśli nie zainterweniują na czas, ich dzieci łatwo mogą mieć problemy z osobowością. Próbują nawet wszelkich sposobów, aby ich dzieci „rzuciły” te pluszowe zabawki.

Interpretacja prawdy:

Wiele dzieci lubi pluszowe zabawki. Trzymają je, gdy śpią, jedzą lub wychodzą się bawić. Wielu rodziców jest tym zdezorientowanych. Podejrzewają, że wynika to z tego, że ich dzieci nie są towarzyskie i nie potrafią dogadać się z innymi dziećmi. Martwią się, że jest to oznaką braku poczucia bezpieczeństwa u ich dzieci. Myślą nawet, że jeśli nie zainterweniują na czas, ich dzieci łatwo mogą mieć problemy z osobowością. Próbują nawet wszelkich sposobów, aby ich dzieci „odpuściły” te pluszowe zabawki. Czy te zmartwienia i lęki są naprawdę konieczne? Jak powinniśmy postrzegać zależność dzieci od tych lalek?

01

„Wyimaginowani partnerzy” towarzyszą dzieciom w drodze do samodzielności

Podobanie się pluszowym zabawkom nie ma nic wspólnego z poczuciem bezpieczeństwa

W rzeczywistości zjawisko to psychologowie nazywają „przywiązaniem do miękkich przedmiotów” i jest ono przejściowym przejawem niezależnego rozwoju dzieci. Traktowanie pluszowych zabawek jako ich własnych „wyimaginowanych partnerów” może pomóc im wyeliminować napięcie w pewnych sytuacjach i środowiskach, a rodzice nie muszą się tym zbytnio martwić.

Psycholog Donald Wincott przeprowadził pierwsze badanie nad zjawiskiem przywiązania dzieci do pewnej miękkiej zabawki lub przedmiotu i doszedł do wniosku, że zjawisko to ma przejściowe znaczenie w rozwoju psychologicznym dzieci. Nazwał miękkie przedmioty, do których dzieci są przywiązane, „przedmiotami przejściowymi”. W miarę dorastania dzieci stają się coraz bardziej niezależne psychicznie i naturalnie przenoszą to wsparcie emocjonalne w inne miejsca.

W badaniach Richarda Passmana, psychologa dziecięcego z University of Wisconsin i innych, stwierdzono również, że to zjawisko kompleksu „przywiązania do miękkich przedmiotów” jest powszechne na całym świecie. Na przykład w Stanach Zjednoczonych, Holandii, Nowej Zelandii i innych krajach odsetek dzieci z kompleksem „przywiązania do miękkich przedmiotów” osiągnął 3/5, podczas gdy dane w Korei Południowej wynoszą 1/5. Można zauważyć, że normalne jest, że niektóre dzieci są przywiązane do pluszowych zabawek lub miękkich rzeczy. I warto zauważyć, że większość tych dzieci, które lubią pluszowe zabawki, nie jest pozbawiona poczucia bezpieczeństwa i ma dobre relacje rodzic-dziecko ze swoimi rodzicami.

02

Dorośli również mają kompleks zależności od miękkich przedmiotów

Zrozumiałe jest, że należy odpowiednio redukować stres

Jeśli chodzi o dzieci, które są wyjątkowo zależne odzabawki pluszowe, jak rodzice powinni ich właściwie prowadzić? Oto trzy sugestie:

Po pierwsze, nie zmuszaj ich do rezygnacji. Możesz odwrócić ich uwagę od konkretnych zabawek za pomocą zamienników, które lubią inne dzieci; po drugie, pielęgnuj inne zainteresowania dzieci i kieruj je do odkrywania nowych rzeczy, aby stopniowo zmniejszać ich przywiązanie do pluszowych zabawek; po trzecie, zachęcaj dzieci do tymczasowego pożegnania się z ulubionymi rzeczami, aby dzieci wiedziały, że czekają na nie ciekawsze rzeczy.

W rzeczywistości, oprócz dzieci, wielu dorosłych ma również pewne przywiązanie do miękkich przedmiotów. Na przykład lubią dawać pluszowe zabawki jako prezenty i nie mają oporów przed uroczymi lalkami w maszynie do chwytania; na przykład niektórzy ludzie lubią pluszowe piżamy o wiele bardziej niż inne materiały i tkaniny. Wybierają pluszowe style na poduszki na sofie, koce na podłodze, a nawet spinki do włosów i etui na telefony komórkowe... ponieważ te przedmioty mogą sprawić, że ludzie poczują się zrelaksowani i komfortowo, a nawet osiągnąć efekt dekompresji.

Podsumowując, mam nadzieję, że rodzice będą mogli właściwie postrzegać uzależnienie swoich dzieci od pluszowych zabawek, nie będą się za bardzo martwić i nie będą ich zmuszać do rezygnacji. Delikatnie nimi kierujcie i pomagajcie ich dzieciom rozwijać się w najlepszy sposób. Dla dorosłych, o ile nie jest to nadmierne i nie wpływa na normalne życie, korzystanie z niektórych codziennych potrzeb, aby poczuć się bardziej komfortowo i zrelaksować, jest również dobrym sposobem na odprężenie.